Catch

Naast de gewoonlijke kustbewoners duiken nu en dan kleine statische mannetjes op in de verte. Bescheiden gedaantes torenen als kortstondige verlengstukken uit boven de kliffen van de Portuguese kust. Aan de rand van meters hoge kliffen, waar de atlantische oceaan het Europese vaste land ontmoet, gooien vissers hun hengels uit. Ik zie vissers op de meest onmogelijke plekken. Vaker heb ik mijn zoektocht naar hun klimroute moeten staken. Wat de oceaan ook mag geven op dat moment, metershoge golven die tegen de rotswanden beuken of een strakke onverstoorbare watervlakte, er wordt in alle sereniteit door gevist. Vol hoop en verlangen. Een flinterdunne lijn vormt urenlang de connectie tussen de visser en de oceaan. Het is daar waar het leven zich af speelt, althans voor de visser.

Zal hij het avondmaal mee naar huis nemen? Of zal hij zijn zinnen zetten op de volgende keer? Zal er rust te vinden zijn in het midden van de woeste wateren of zullen de overweldigende golven bezit nemen van hem? In de tussentijd is de visser al lang thuis, voelen mijn vragen overbodig en is de oceaan gewoon dezelfde gebleven.